Malatya'da yerel bir televizyon programında kendi yazdığı "Ben Anadolu'yum" adlı şiiri okuyan ve kısa sürede 3 milyon kişi tarafından izlenen Bingöllü Hacı Gürhan, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan tarafından Cumhurbaşkanlığı Külliyesine davet edildi.

Bismillah ile başlayan ve sonu Allah-u Ekber ile biten o şiir:

Ben Anadoluyum
Bir yanımdan şafak sökerken bir baştan bir başa. Her gün selam veriyor güneş kurda kuşa. Dört mevsim bir yaşarım, yok cihanda böyle eş, Akşam sefasından ufuklardan batıyor güneş. İşte ben Anadoluyum, yiğidim, çatıktır kaşım, Bir babanın öz oğluyum, yedi kardaşım. Yedi oğlum var biri Aras’tır, bir ucunda serhat, Bir kızım var Dicle’dir, bir oğlum var Fırat, İki ikizim var Seyhan, Ceyhan kıskançlık verirler yada, Her nesneye can verilir yeşil Çukurova’da. Bir oğlum var, uzun boyludur rengi kızıl ya, Bir kızım vardır kaşları hilaldir adı Sakarya. İşte benim ben, ben Anadoluyum.

Ben Türküm, Kürdüm, Zazayım, Lazım, Çerkezim, Dadaşım. Dedik ya bir babanın öz oğluyum, yedi kardaşım. Ben Karadeniz’de Lazım, Hazar denizinde Abazım. Bir elimde kemençe bir elimde sazım. İşte benim ben, ben Anadoluyum.
Ağrı Dağında güvercinim. Bitlis’te Ahlat, Van’da Gevaşım. Ben Bingöl dağlarında çobanım, Muş ile kardaşım. Hakkari’de Ahmed-i Hani Feqiye Teyrana kuşum. Ben Cizre yollarında Mem-u Zin ile yoldaşım. Batman’da petrol, Diyarbakır ovasında pamuk, Melikahmet dükkanında kumaşım. Siirt’te Koçero, Mardin’de Süryani, Antep’te Şahin, Urfa’da Halil-ul Rahman sofrasında aşım. Ben Erzincan’da Terzi Baba, Elazığ’da Gagoşum. Ben Munzur’da alevi, Sıvas’ta kızılbaşım. İşte benim ben, ben Anadoluyum.

Ben Hatay’da Arabım Habib-i Neccara yandaşım. Ben Malatya, Adıyaman, ben Maraşım, Kayseri, Kırşehir, Kırıkkale, eğilmez başım. Ben Yozgat, Tokat, Ankara vatan duvarında taşım. Adana, Antalya, İzmir, Bursa’dan hoşum Sakarya, İzmit, İstanbul aşkıyla sarhoşum. Egede efe, Trakya’da Roman, Marmara’da Mamoşum. Ben Yurtta sulh Cihanda barışım. Ben Kuranı Kerim’in ışığında çağdaşım. Ben Anadolu erenleri Mevlana, Yunus, Hacı Bektaşım. Ey sevgili kendine gel, sen bensin ben sizim. Çanakkale’de yatan binlerce kefensizim. Beni benden ayırmak ne mümkün, aynı bedenim, aynı kemiğim, aynı tırnağım, aynı dişim. Ben anayım, ben babayım, ben dayı, yegenim, ben eşim. Ya Rabbi sana arzu niyazım var, ayırma beni haktan. Ya rab koru beni düşmanlardan dış mihraklardan. Otuz beş yıldır ne baharım var, ne yazım, mevsimde kışım. Ben üzgünüm, ben kırgınım, ben ağlayan gözlerde yaşım. Ben Gürhan’ım, garip ozanım, bu topraklarda vatandaşım.