AK Parti ve MHP’nin itifakını istemeyen güçler ve onlarla beraber hareket edenleri anlamakta zorlanıyorum. MHP lideri Devlet Bahçeli ülkesini ve vatandaşlarını düşündüğü için AK Parti “Cumhur itifakına evet dedi ve ülkesine verdiği destekle büyük tehlikeden kurtardı.” Bahçeli, büyük bir lider olma hasabiyle ve ülkesine olan bağlılığından dolayı ülküsünü ve bayrağına olan sevdasından dolayı “Cumhur itifakına gölge” düşürmesine gönlü razı olmadı ve kendisine yakışanını da böylelikle yapmış oldu. MHP Lideri Devlet Bahçeli, aftan yana tavrını net bir şekilde ortaya koydu ve bu affın bir an evvel çıkmasını arzuluyordu ve düşündüğü gibi de olmadı. AK Partiyle olan yerel yönetime de “kara bulutlar” gölge oldu ve yerel seçimlere girmeme kararını da almış oldu. Böylelikle ana muhalefet liderlerini de sevindirmiş oldu. Bu yerel itifak bozulmasaydı ve ülke yararına büyük bir yatırım olurdu, ama olmadı. Bahçeli, “Cumhur itifakı” devam edecek demesi ve kendisine olan güveninden dolayı kendisine yakışanını da böylelikle yapmış oldu.

Yerel yönetim seçimlerine 5 ay sonra yapılacak, ancak belediyeler yönetiminde açık ara üstünlüğü olan iktidar cephesi daha şimdiden en önemli konuda ilk adımı atmayı başardı: AK Parti ile MHP yerel seçimde de “ittifak” kurmadan her iki parti kendi adayı ile seçime girecek. AK Parti ile MHP arasındaki son genel seçime damgasını vurmuş olan ittifak bir taktik yakınlaşma değildir; iki partiyi birbirinden kopamayacak kadar yakınlaştıran stratejik bir birliktelik söz konusudur ve bu birliktelik ise Devlet Bahçeli’nin ülkesine olan bağlılığından kaynaklanan bir sevdadır. İttifak AK Parti ve MHP için zorunlu
AK Parti’nin eskiden tek başına ulaşabildiği çoğunluğu sağlayabilmesi için MHP’nin desteğine ihtiyacı olduğu gibi, MHP’nin de siyasette varlığını sürdürebilmesi için AK Parti’yle birlikteliğe ihtiyacı vardır ve birlikten kuvvet doğar ilkesiyle ittifak demişlerdi, ama olmadı.

Buna isterseniz “iktidarın vazgeçilmez cazibesi,” isterseniz “ideolojik temel içgüdü” deyiniz veya konuyu basit bir aritmetik çerçevede görünüz, sonuç değişmez, merkezinde AK Parti ile MHP’nin bulunduğu bir ortaklık ülkenin büyük yararına olacaktı. İktidar cephesinin ittifakla amacı
AK Parti, MHP ittifakı özellikle de AK Parti açısından kritik eşikte bulunan illerdeki belediyeleri elde tutmayı amaçlıyor; buna kuşku yok. Anayasa referandumunda başta Ankara ve İstanbul olmak üzere 17 büyükşehirde “Hayır oyları Evet” oylarından önde çıkmıştı. 24 Haziran seçiminde İse o illerin büyük bölümü “cumhur ittifakı” yönünde oy kullanmışlardi.

MHP’nin de elinde tutmaya devam etmeyi hayati önemde saydığı Adana, Mersin, Manisa, Isparta, Kars, Osmaniye, Karabük ve Bartın belediyeleri var, acaba bunları koruya bilirler mi? Partili kimliğini aşan insanların aday olması ise yarışmayı “iyi olan kazansın” ölçüsünün hakim olduğu bir düzeye çekilebilir.
Her parti bu seçimde aynı yolu denemek zorunda ve AK Parti bu seçimde de aday olmaları beklenen belediye başkanlarını istifaya zorlayarak bu yolu önceden açmıştı.
Seçimin sonucunu ittifaklar değil adayların kimliği belirleyecek, bunu söylemekte yarar görmekteyim ve aslında “bir elin neyi, iki elin sesi” ülkenin rafahı için bu birliktelik esas olurdu. Belki bu birliktelik yine “itifak” denilebilir, daha 5 ay var, belki ülkenin yararına olma ihtimali üzerinde duruyorum ve bu benim kanaatim. Bana göre AKP ve MHP itifaktan yana olmalarını çok arzuluyorum, çünkü bu 4’lü parti AKP ve MHP’ye karşı cephe tuttular ve özellikle İstanbul ve Ankara’yı almayı hedefliyorlar. Karar yine bu ülkenin “Aziz insanlarına kalmış” onlar neyin ne olduğunun farkındalar, en iyi kanaatlerini kullanacaklarını inancım tamdır. Allah bu ülkenin huzuru ve refahı için hangisi hayırlıysa onu gerçekleştirsin, taktir halkımızın..!
Sevgi ve Saygılarımla
Araştırmacı Gazeteci Yazar
Vehbi Korkutata